#งานวัดน้อยๆ #เด็กบ้านสวน
นานๆวัดฝางของชาวสวนจะมีงานวัดสักครั้ง น่าจะเป็นงานบุญกฐินถ้าจำไม่ผิด เป็นงานวัดที่เล็กมากๆ ไม่มีอะไรมากมายเหมือนงานวัดเขมาฯที่งานบุญฉลองพระบรมสารีริกธาตุ ทุกวันมาฆบูชาสมัยนั้นแทบจะเป็นงานประจำจังหวัดซึ่งมีเพียงปีละครั้งและยิ่งใหญ่มาก ไว้วันหลังจะเล่าให้ฟังเนาะ
กลับมางานวัดฝาง ด้วยเป็นวัดอยู่ในสวน หนทางก็ไม่มี ลานวัดก็ไม่กว้างขวางมาก จึงมีมหรสพอยู่ไม่กี่อย่าง กับร้านค้าไม่กี่เจ้า แต่ชาวสวนแทบทุกคนก็มารวมกันในคืนนั้นแหละ เพราะนานๆจะมีอะไรที่สนุกตื่นเต้นกันเสียที
ที่แน่ๆมีลิเก ซึ่งโรงลิเกก็เล็กแคบซะจนตัวละครสองสามคนขึ้นไปพร้อมกันก็เต็มแล้ว แต่ก็เป็นความบันเทิงให้ผู้เฒ่าผู้แก่นั่งเคี้ยวหมากดูเพลินๆได้อย่างดี เพราะสมัยนั้น น้อยบ้านมากที่จะมีทีวีดู และการใช้ไฟจากวัดก็เดี๋ยวตกเดี๋ยวดับจนแทบมีเครื่องไฟฟ้าได้ไม่กี่อย่างต่อบ้าน
หนังกลางแปลงจอไม่ใหญ่โตเท่าไหร่ น่าจะขนมาทางเรือผ่านคลองบางเขนที่ติดกับวัด แต่ถึงจะจอเล็กก็อลังการมากในสายตาชาวสวนทั้งหลาย
เพราะหนทางที่ไม่สะดวกที่จะเข็นรถขายของเข้ามาและสมัยก่อนก็ไม่ค่อยมีรถเข็นขายของเยอะแยะเหมือนเดี๋ยวนี้ ที่เข็นมาขายได้จริงๆมักมีเพียงรถเข็นขายอ้อยควั่น เพราะคันเล็กกว่ารถเข็นทั่วๆไป
ร้านค้าจึงเป็นโต๊ะไม้ตอกสังกะสีตั้งอยู่รอบๆโบสถ์ ใครจะขายก็เอาของไปตั้งกัน มีอุปกรณ์ให้แสงสว่างก็ตะเกียงน้ำมันนั่นแหละ ของที่ขายก็มีไม่กี่อย่างหรอก พวกลูกชิ้น ข้าวเกรียบว่าว ข้าวโพดปิ้ง โต๊ะขายน้ำอัดลมที่เทจากขวดลิตรใส่แก้วกระดาษเคลือบเทียนน่ะ คงจำกันได้ ลูกโป่งสวรรค์แล้วก็ขนมสายไหมสีสวยๆผูกถุงตีโป่งขายเด็กๆ
สมัยนั้นไม่มีพลุให้จุดกันกลาดเกลื่อน มีเพียงไฟพะเนียงลูกโตๆสว่างจ้า จุดเป็นไคลแมกซ์ของงานก็เท่แล้ว
จำได้ว่าสนุกมากๆ อาจเพราะเป็นเด็กเห็นอะไรเลยตื่นตาไปหมด แม้จะเป็นงานวัดเล็กๆ อีกทั้งสมัยนี้ มีบริษัทรับจ้างจัดงานวัดเดินสายไปทุกวัด งานวัดแต่ละวัดเลยเหมือนกันหมด หลับตาก็รู้ว่ามีอะไรขายบ้าง จนไม่เหลือความตื่นเต้นอีกแล้ว