พักเหนื่อยคิดถึงอดีต (บ้านผมเอง)
บ้านสวนเราเป็นบ้านเล็กมากๆ ต่อเติมจากบ้านป้าที่ให้ที่พักพิง แม่เล่าว่าคุณตาเป็นคนให้เงินไปซื้อเสา ไม้ก็ได้จากพี่ชายที่เป็นเขยคนโตของป้า
แรงก็ได้จากพี่ๆที่บ้านป้าและน้าอา ซึ้งในพระคุณทุกคนที่ทำให้มีบ้านหลังแรก บ้านแบ่งเป็นสองส่วน ส่วนหน้าใส่ทุกอย่างที่เรามี
กระติกไว้ใส่น้ำแข็งก้อนและแช่ของ (ตู้เย็นมือถือ)กระติกเทอร์โมที่ข้างในเป็นกระจกใช้ใส่น้ำร้อน ถังใส่น้ำ ใส่ถ่านหุงต้ม ใส่ข้าวสาร เครื่องครัวแขวนไว้กับตะปูตามเสา ตู้กับข้าววางบนถ้วยหล่อน้ำกันมด มีเตาแก๊สปิคนิกด้วย (ทันสมัยมากๆ)
ทีวีขาวดำเครื่องเล็กเครื่องแรกในชีวิต พ่อคงสงสารที่ต้องคอยไปอาศัยทีวีบ้านคนอื่นเค้าดูเลยเก็บเงินซื้อไว้ให้ดูการ์ตูน กะหนังจักรๆวงศ์ๆ วางคู่กับพัดลมบนโต๊ะที่พ่อต่อเอง ข้างๆกับชั้นวางของ
ส่วนหลังเป็นมุ้งเก่าๆแขวนเต็มห้อง นอนกันสี่คนพ่อ แม่ พี่สาวและเราเอง วงกบหน้าประตูเป็นที่ยืนฉี่ของเราตอนเช้าๆ ท่านี้แหละเป๊ะ มีโพรงชันโรงรังใหญ่อยู่ด้วยมันไม่กัดแต่กลัวเข้าหูเข้าตา
ข้างลางนั่นเป็นส้วมสังกะสี ข้างต้นขนุนที่เราปลูกตามวิธีที่คุณตาสอน เราเขียนเท่าที่นึกได้แต่พอดูแล้วรายละเอียดอีกเยอะแยะออกมาเป็นฉากๆ ช่วยไม่ได้เมื่อก่อนไม่มีกล้อง ก็ต้องคัดสำนาจากความทรงจำเอาเอง
บทนี้อาจเหมือนบ่นบ้า แต่เพื่อนๆก็คงมีสักหลายสิบครั้งแหละ ที่ย้อนเวลากลับไปอยู่ในโลกอดีต เพื่อพักใจที่เหน็ดเหนื่อยหนักหนาการเรื่องราวในวินาทีปัจจุบัน..