นอกจากการวางเบ็ด ก็มีไม้ซางนี่แหละที่ชาวสวนบางคนใช้เป็นเครื่องมือในการหาปลา ไม้ซางเป็นชื่อเรียกท่อยาวๆใช้เป่าลูกดอกที่ปลายเป็นแง่งฉมวกเล็กๆ และมีทุ่นไม้ค็อกผูกเชือกไว้ เผื่อปลาไม่ตายในทันทีก็จะได้ตามกันได้ว่าปลาว่ายไปตายที่ไหน
ละแวกบ้านมีมือเป่าไม้ซางฉมังอยู่รายหนึ่ง ชื่อตา ป. แล้วกัน เมื่อว่างจากงานรับจ้างก่อสร้าง ถางหญ้า ปีนหมากและมะพร้าว แกจะเดินท่อมๆไปคอยซุ่มเป่าปลาตามท้องร่องสวนชาวบ้านหรือไม่ก็ตามลำประโดง
เมื่อได้แหล่งซุ่ม โดยดูสัญญาณจากฝูงลูกคลอก โดยมากมักเป็นฝูงลูกคลอกปลาช่อน ถ้าเห็นเมื่อไหร่แสดงว่ามีพ่อปลาอยู่แถวๆนั้นแน่ เมื่อนั้นทั้งคนเป่าและคนดูรู้หน้าที่กัน ว่าต้องอยู่นิ่งๆและเงียบให้มากที่สุด ไม่ให้เหยื่อรู้ตัว และเมื่อพ่อปลาขึ้นมาฮุบอากาศ ตา ป. ก็จะเป่าไม้ซางสุดแรงลม น้อยครั้งที่แกจะพลาดให้เห็น
ตอนเด็กเราชอบไปนั่งดูแกซุ่มเป่าปลา ขณะรอดูอยู่นั้นทั้งน่าสนุกและตื่นเต้น ราวกับไปล่าสัตว์ป่าในสารคดีสัตว์โลกทั้งหลาย แต่พอโตขึ้นก็รู้สึกว่าไม่ใช่ของสนุกอีกต่อไป เพราะด้วยสงสารปลาและรู้สึกว่าเราทุกคนก็เหมือนปลา ที่อาจจะกำลังโดนบางสิ่งซุ่มดูเราอยู่ และพร้อมที่จะเป่าลูกดอกใส่เราเมื่อไหร่ก็ได้
บางสิ่งที่ว่านั้นเค้าชื่อ ‘เจ้ากรรมนายเวร’
📍www.indyreport.com