อย่างที่เคยเล่า บ้านสวนเรามักปักเบ็ดข้ามคืนเพื่อหาปลามาเป็นอาหาร
วันนึง ‘พี่ต่อ’ลูกชายป้าเดินกลับมาจากการกู้เบ็ด พร้อมพวงปลาในมือข้างหนึง ส่วนอีกข้างลากปลาตัวขนาดมหึมา ยาวร่วม 2-3 ฟุต ขนาดรอบวงอวบใหญ่กว่างูเหลือมวัยรุ่น ช่วงท้องเป็นสีน้ำตาลเหลืองนวล ส่วนช่วงหลังเป็นสีดำมะเมื่อม มีลายคาดดำยาวไปถึงปลายหาง
ถ้าให้ตีความตอนนั้น มันคือปลาไหลยักษ์ อย่างแน่นอน
ไม่ต้องรอการประมวลผล เรานึกถึงภาพแกงปลาไหลหรือผัดเผ็ดปลาไหล เต็มกระทะใบบัว แบ่งกินกันได้ 4-5 บ้านละแวกนั้นขึ้นมาในทันที
ชะเง้อคอผ่านรั้วพู่ระหงส์เข้าไปด้วยความอยากรู้ ก็ได้ยินเสียงของลุงตะโกนจากบนบ้านบอกกับพี่ชาย ที่ทำให้มโนภาพแกงปลาไหลของเราวูบหายไปในวินาทีนั้นว่า
“เฮ้ยเอาไปทิ้ง มันไม่ใช่ปลาไหล นั่นมันงูงวงช้างกินไม่ได้”