เมื่อก่อนไม่มีร้านสะดวกซื้อทุกหัวถนนเหมือนปัจจุบัน แม้ซอยวัดฝางจะเป็นเพียงซอยเล็กๆ ทะลุไปในเรือกสวน แต่ก็มีร้านโชห่วยหลายๆร้าน ร้านแต่ละร้านมีของขายเล็กๆน้อยๆด้วยว่าสมัยนั้นสินค้าไม่หลากหลายยี่ห้อเหมือนเดี๋ยวนี้ ร้านที่บ้านเราต้องไปและแวะทุกวันอยู่กลางซอย ก่อนสะพานข้ามเข้ามาถนนแคบๆในสวน เราเรียกว่าร้านยายแต๋วตาพร ตามชื่อเจ้าของร้าน
เห็นเป็นร้านเพิงสังกะสีอย่างนี้ ร้านแกก็มีทุกอย่างเพียงพอกับความต้องการง่ายๆของชาวสวน มีกาแฟโบราณกะปาท่องโก๋ไว้ให้คอกาแฟ มีบุหรี่เหล้าโรงเหล้าขาวไว้ขายให้ชาวสวนตั้งวงยามเย็น มีหวานเย็นน้ำแข็งใส ที่ใส่เครื่องเคราแล้วไสน้ำแข็งด้วยกบไส แล้วราดน้ำหวามเฮลส์บลูบอยหลากสีสันไว้ขายเด็กๆกินเล่นยามปิดเทอมหน้าร้อน
เมื่อก่อนไม่มีตู้เย็น น้ำอัดลมไม่กี่เจ้า เนื้อสัตว์ ต่างก็แช่อยู่ในถังน้ำแข็ง ที่เอาไว้ขายทั้งน้ำแข็งก้อนและน้ำแข็งทุบ ตาพรจะใช้ขวานเล็กๆเฉาะน้ำแข็งให้แตก ถ้าเป็นน้ำแข็งทุบ ก็เอาใส่ถุงแล้วใช้สากหรือค้อน ทุบให้ละเอียด นอกจากนั้นยังมีขนมต่างๆใส่ปี๊บหรือขวดโหลไว้ ทั้งทองม้วน ถั่วทอดที่เป็นแผ่นๆ ขนมสมัยนั้นไม่ใช่ของมียี่ห้ออะไร มักเป็นพวกขนมโก๋ที่เป็นรูปปลาขาวๆกินแล้วคอแห้งนั่นแหละ แล้วก็ขนมลูกเต๋า ถั่วตัด ฯลฯ มียี่ห้อหน่อยก็เป็นโดนัตกับกล้วยตากของเดชวรงค์ ชิ้นละบาทเดียว นั่นก็หรูหราแล้ว
ผงซักฟอก ยาสระผมเป็นซองๆต่อกันเป็นแผงๆ ซองละบาทสองบาท นอกจากนั้นก็มีผัก ปลาทูไม่กี่เข่ง กับข้าวและของแห้งอย่างน้ำตาลปี๊บ น้ำปลาอย่างละนิดละหน่อย จำได้ว่าร้านยายแต๋วมักมีหมานอนอยู่เกลื่อนร้าน พวกเด็กๆอย่างเราก็กลัวเหมือนกัน แต่ยายแต๋วแกใจดี เคี้ยวหมากจนปากดำ แกย้ายร้านอยู่สองสามครั้งเพราะโดนไล่ที่ และมีร้านขายของชำที่ใหญ่กว่าของเยอะกว่าและซื้อของแบบเซ็นเชื่อไว้ได้มาเปิดใกล้ๆ
แต่ถ้าเวลาออกมานอกสวนแล้ว อยากกินนมเย็นหรือหวานเย็น เราก็จะแวะร้านยายแต๋วทุกครั้งไม่เคยขาด สองคนผัวเมียได้ตายไปหลายปีแล้ว แต่เวลานึกถึงโชห่วย ร้านแกจะแวบเข้ามาในความคิดเราเป็นอันดับต้นๆเสมอ
เพื่อนๆลองหาสิ่งเหล่านี้ในภาพเล่นดูนะ กระป๋องไมโล กระป๋องเก็บตังค์ กระป๋องลูกอม มียี่ห้อไรบ้างจำได้มั้ย บรีส เปาฯ แผงฉลากวัดดวง นมมะลิ สบู่ดอกบัวกะนางนวล ยาสระผมแฟซ่ากะคาโอ ถ่านตรากบ กะตราเนชั่นแนล วิเศษนิยม แป้งเด็กฮอลลิวูด ม้วนเชือกฟาง ถุงถ่านหุงข้าว กบไสน้ำแข็ง ลองหาดูๆ