#มะขามตาเฮม
ทุกๆที่มักมีตำนานผีให้เด็กๆชวนขนลุก ชุมชนวัดฝางก็มีเรื่องราวน่าสะพรึงให้เด็กๆคอยหวาดผวา
ถนนเข้าชุมชนวัดฝางเป็นทางปูนเล็กๆแคบๆ เลี้ยวลดไปตามพื้นที่สวนเต็มไปด้วยต้นไม้ทั้งสองฟากถนน เพียงห้าหกโมงเย็นแสงอาทิตย์ก็ยากที่จะส่องทะลุผ่านหมู่ไม้ ความเงียบของละแวกสวนถูกยึดครองโดยเสียงหรีดหริ่งเรไร ที่แข่งกันส่งเสียงช่วยขับความเงียบที่เป็นพื่นฉากให้เข้มข้นขึ้น เพียงแค่ระลอกลมพัดกรูผ่านพุ่มไม้ก็ทำให้ขนลุกได้ราวกับมีใครบางคนวิ่งตามหลัง หรือวิ่งเข้ามาหาเราตามทิศทางลมที่พัด
ถนนสายนี้ไม่มีไฟฟ้าสว่างเหมือนถนนในยุคนี้ มีเพียงแสงไฟไม่กี่วัตต์จากหลอดไฟกลมที่ต่อระยางมาจากวัดฝาง ซึ่งก็ไม่ช่วยผู้เดินทางมากนักด้วยแสงไฟที่รุบหรู่ และระยะของไฟแต่ละดวงที่ตั้งห่างกันมาก หนึ่งช่วงหักเลี้ยวมีไฟไม่เกินสองดวงที่เป็นเพื่อนคนสัญจรยามมืดค่ำ
ที่กลางถนนสายนี้มีมะขามเก่าแก่ยืนต้นอยู่ด้วยสภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย กิ่งก้านแห้งระเกะระกะ และใบหรอมแหรมชวนให้ใจสั่น และที่นี่เป็นต้นเรื่องที่ผู้ใหญ่มักเล่าให้เด็กๆฟัง ว่านานมาแล้วมีแขกนายหนึ่งชื่อตาเฮม แกเที่ยวขโมยไก่ของชาวบ้าน และวันนึงโดนจับได้และโดนตาก่องไล่ฟันด้วยมีดพร้ามาตายที่ใต้ต้นมะขามนี้
หลังจากนั้นใครเดินผ่านไปผ่านมายามค่ำคืน จะพบเหตุการณ์หลากหลายที่ชวนขนพองสยองเกล้า ทั้งเห็นร่างตาเฮมนั่งอยู่บนกิ่งก้านมะขาม คอยแลบลิ้นปลิ้นตาหลอก บางทีก็เป็นผีตาเฮมมายืนเขย่ากิ่งมะขามให้คนที่ผ่านไปมาต้องใส่ตีนหมาโกยอ้าว ทุกครั้งไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนที่เราต้องเดินผ่านมะขามนี้ จะเดินก้มหน้าจ้ำๆด้วยความหวาดกลัวว่าถ้าเงยหน้าขึ้นไปเราจะเห็นอะไรบางอย่าง
จนเมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว เราได้เดินกลับไปทำธุระในสวนวัดฝางก็เห็นต้นมะขามตาเฮมยืนต้นตายอยู่ สวนรอบๆก็ถูกลุกร้ำ ล้อมกรอบด้วยหมู่บ้านจัดสรร คงเหลือเพียงแต่ผีมะขามตาเฮมที่ล่องลอยอยู่ในความทรงจำเรามาจนถึงบัดนี้
#เด็กบ้านสวน