ครัวไฟบ้านสวนสมัยก่อนไม่มีอะไรต่อมิอะไรหวือหวาเหมือนเดี๋ยวนี้ ข้าวของก็ไม่ได้หาง่ายๆแบบขาดไรก็เดินเข้าโลตัส บิ๊กซี
ที่จำได้ครัวไฟทุกบ้านจะแขวนกระเทียมและหอมไว้เป็นพวงๆ สมัยก่อนไม่มีหอมหัวใหญ่หรอกนะมีแต่หอมแดงเล็กๆ ซื้อจากตลาดเมืองนนท์ทีละมากๆมาเก็บไว้ แล้วมักมีตับปลาหลดย่างเหน็บไว้กะร่องฝา ที่ต้องมีติดไว้เสมอๆก็คือมะพร้าวทึนทึกกะกล้วยน้ำว้านี่แหละ อาวุธสำคัญ เตาถ่านแน่นอนต้องมีถุงถ่านและไม้ฟืนกองไว้ใกล้ๆให้หยิบจับง่าย
ตอนนั้นไม่มีหม้อหุงข้าวไฟฟ้านะ เค้าใช้วิธีหุงแล้วเทน้ำข้าว ม่ายให้คนก็ให้หมาแหละ กินกันไป แล้วเอาข้าวมาดงกะเตาที่ลาไฟไว้อ่อนๆให้ข้าวสุกระอุทั่วถึงกัน
น้ำตาลทรายหายาก ทำกับข้าวคนบ้านสวนจะใช้น้ำตาลมะพร้าว ที่ทำเป็นทรงถ้วยตะไล เรียกน้ำตาลปึกหรือน้ำตาลปี๊บ น้ำมันทอดของเมื่อก่อนไม่มีน้ำมันขวดให้เลือกมากมายเหมือนเดี๋ยวนี้ มีไม่กี่เจ้าและมักเป็นน้ำมันรำข้าวที่หืนง่าย เราก็ใช้เจียวจากมันหมูแล้วเอาน้ำมันใส่โหลไว้ข้างๆเตา เด็กชอบมากเพราะรอกินกากหมูที่เหลือจากการเจียว มาคลุกข้าวเหยาะน้ำปลาหน่อย สวรรค์รำไรๆ
เรามักชอบไปเป็นลูกมือในครัวให้ลุง นอกจากได้ชิมรสอาหารที่ทำเสร็จใหม่ๆ ก็จะเห็นแอคเซสซอรี่ของลุงหลายอย่าง ทั้งขวดเหล้าขาว ยาดองเหล้าเสือ 11 ตัว ใบจากและกระปุกยาเส้น
หน้าที่ที่เด็กชอบคือขูดมะพร้าว จองน้ำมะพร้าวไว้กินด้วยทั้งที่น้ำมันไม่หวานไม่หอมเหมือนมะพร้าวน้ำหอมสมัยนี้แต่ก็เย็นชื่นใจดี เราขูดมะพร้าวด้วยกระต่ายขูดมะพร้าว พร้อมกับจกกินมะพร้าวที่ขูดไว้แรกๆเพราะมันหวานมันดี
ถ้าผ่าออกมาได้จาวมะพร้าวด้วย เด็กๆจะดีใจกันใหญ่ เพราะเป็นของกินเล่นที่โอชะมาก แต่ตอนคั้นน้ำกะทิผู้ใหญ่มักทำเองเพราะแยกหัวแยกหางน้ำมะพร้าวได้ชำนาญกว่าเด็กๆ จำได้ว่ากินเหล้าขาวครั้งแรกก็ในครัวนี่แหละ ลุงรินให้ลองกินมันเผ็ดร้อนจนเราเข็ดเลย